Lipica, stoeterij Lipizaner paarden

Gisterochtend hadden we overlegd dat we richting de kust wilden rijden, we hadden van andere nederlanders gehoord dat het daar ook heel mooi is. Oke we hebben nog tijd genoeg dus dan rijden we die kant op: Izola in de tomtom.

na een uurtje komen we langs Lipica en zijn we ook al bijna bij de Italiaanse grens! Henk wou ook nog naar Lipica een dezer dagen. In het informatie boekje van Slovenie, dat we in de auto hebben leest Henny dat er op verschillende dagen ook shows met de paarden zijn, toevallig op dinsdag en dat is het vandaag (gisteren, ik schrijf natuurlijk een dag later......).

Dus ons flexibele programma weer aangepast en stukje terug naar de stoeterij, wat is dar groot zeg! We komen om elf uur aan, de show is om drie uur! Eerst denken we , wat moeten we de hele tijd hier doen? Eerst maar tickets kopen en koffie drinken. Er blijkt ieder uur een rondleiding te worden gegeven, oke doen we dat om twaalf uur. De dame (met de hele harde duidelijke stem legt van alles uit en laat ons de vele stallen zien. Erg interessant. Daarna lopen we nog even door her museum en kijken in de stallen waar de veulens met hun moeder staan. De meeste zijn buiten in de landerijen. Om zes uur s avonds komen ze weer terug in de stallen. De veulens worden zwart geboren en worden dan in hun eerste levensjaren helemaal wit! 

Even lunchen en lekker in de schaduw zitten, het is vandaag wel warm zeg! Zo gaat de tijd best snel, hier is van alles te bekijken.

Om drie uur stroomt de tribune in de rijhal vol. De show geeft een beeld van hoe de stoeterij werkt en hoe de paarden van jongs af aan worden opgeleid door de medewerkers, waarbij de meest talentvolle dieren in de show mogen meedoen.

De franse “paardenfluisteraar” maakt de meeste indruk op ons, zij gaat met vier paarden zonder halster de arena in en de paarden doen precies wat zij wil. Fantastisch om te zien. In de tweede run gaat ze zelf op de rug van twee paarden staan! Zie foto.

Alweer een leuke verrassende dag! 

We rijden nu door naar de kust en zoeken een camping, wat niet makkelijk blijkt. De eerste drie campings staan vol, bij de vierde is het raak! We worden bij de receptie wel meteen gewaarschuwd voor muziek in de avond die tot laat in de nacht kan duren. We zoeken een plaatsje ver van het strand en de muziek.

we gaan eten aan de boulevard van Piran. Later op de avond nog een poosje kaarten. Het is inmiddels twaalf uur en warm als we naar bed willen gaan. We liggen net of het begint ineens hard te waaien. De mannen er weer uit om de luifels snel in te draaien. Het flitst al hier en daar en het wordt een hevige onweersbui tot een uur. Het knalt behoorlijk dus we liggen nog wel een tijdje wakker. Alhoewel we andere geluiden verwacht hadden, slapen we toch niet zo best.